قسمتی از متن کتاب :
دل مشغولی دیرپای و مقدس انسان نیل به سعادت و جاودانگی است. تنها راه این مقصود، ایمان است. ایمان، به انسان حیات و پویایی میبخشد. مؤمن کسی است که دیوارهای بلند خودیّت را فرو ریخته و با تمام وجود با خدای هستی پیوند خورده است. تنها ایمان است که انسان را از لبه‌ی تاریکی رانده، او را به وادی نور و بهجت وارد میکند. انسان بیایمان به تاریکیها و تیرگیها چشم دوخته است و نومیدی را تجربه میکند. ایمان به انسان آرمان، عقیده، انتخاب، تحول و روشندلی میبخشد. عدالتخواهی و حلاوت همدلی با عظیم مطلق، در سایه‌ی ایمان حاصل میشود. احیای انسان جز از رهگذار ایمان زنده، ممکن نیست. انسان مؤمن تنها نیست و هرگز بیماری، پوچی، اضطراب و ناامنی او را نمیآزارد، و بهراستی ایمان دینی نوزایی بشر است.