قسمتی از متن کتاب :
شعری که در بالا می بینید سروده ی شهریار و داستان از این قرار بوده که یک سرباز ترک بعد از دوران خدمت خودش که تهران بوده پیش شهریار میره و به اون در مورد این که تهرانی ها همش اون رو به خاطر ترک بودنش مسخره میکردن شکایت میکنه و همین باعث میشه که شهریار این شعر را بگه که مایه ی عبرت تهرونیا ست البته تهرونیای بی ادب